هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از تجربه‌ی بوسه‌ای از معشوق خود سخن می‌گوید که تأثیرات عمیقی بر او گذاشته است. او از نشانه‌های این بوسه می‌گوید، مانند عشق و اشتیاق شدید، و این که بدنش نیز مانند دلش به دنبال آن بوسه می‌دود. شاعر همچنین به تأثیرات جسمی این عشق اشاره می‌کند، مانند لاغری و ضعف ناشی از عشق.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌ی عرفانی و عاشقانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
غزل شمارهٔ ۴۱۹
بوسه‌یی داد مرا دِلْبَرِ عَیّار و بِرَفت
چه شُدی چونک یکی داد بِدادی شش و هفت؟
هر لبی را که بِبوسید نِشان‌ها دارد
که زِ شیرینیِ آن لبْ بِشِکافید و بِکَفْت
یک نشان آنک زِ سودایِ لبِ آبِ حَیات
هر زمانی بِزَنَد عشقْ هزار آتش و نَفْت
یک نشانِ دِگَر آن است که تَنْ نیز چو دل
می‌دَوَد در پِیِ آن بوسه به تَعْجیل و به تَفْت
تُنُگ و لاغَر گردد به مثالِ لبِ دوست
چه عَجَب لاغَری از آتشِ معشوقهٔ زَفْت؟
چه شُدی چونک یکی داد بِدادی شش و هفت؟
هر لبی را که بِبوسید نِشان‌ها دارد
که زِ شیرینیِ آن لبْ بِشِکافید و بِکَفْت
یک نشان آنک زِ سودایِ لبِ آبِ حَیات
هر زمانی بِزَنَد عشقْ هزار آتش و نَفْت
یک نشانِ دِگَر آن است که تَنْ نیز چو دل
می‌دَوَد در پِیِ آن بوسه به تَعْجیل و به تَفْت
تُنُگ و لاغَر گردد به مثالِ لبِ دوست
چه عَجَب لاغَری از آتشِ معشوقهٔ زَفْت؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
