هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که به مفاهیمی مانند عشق، حیرت در برابر اسرار هستی، و جستجوی معنای زندگی می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند آفتاب، سیب، خاک، و زر به عنوان نمادهایی برای بیان مفاهیم عمیق استفاده می‌کند. در نهایت، متن به عشق الهی و حیرت انسان در برابر این عشق اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و نامفهوم باشد.
غزل شمارهٔ ۴۳۲
این چُنین پابَنْدِ جانْ میدانِ کیست؟
ما شُدیم از دستْ این دَستانِ کیست؟
می‌دَوَد چون گویِ زَرّین آفتاب
ای عَجَب اَنْدَر خَمِ چوگانِ کیست؟
آفتابا راهزَنْ راهَت نَزَد
چون زَنَد؟ دانَد که این رَهْ آنِ کیست
سیب را بو کرد موسی جان بِداد
بازجو آن بو زِ سیبِسْتان کیست
چَشمِ یعقوبی از این بو باز شُد
ای خدا این بویْ از کَنْعانِ کیست؟
خاک بودیم این چُنین موزون شُدیم
خاکِ ما زَرْ گشت در میزانِ کیست؟
بر زَرِ ما هر زمان مُهْرِ نوست
تا بِدانَد زَرْ که او از کانِ کیست
جُمله حیرانند و سَرگردانِ عشق
ای عَجَب این عشقْ سَرگردانِ کیست
جُمله مِهْمانَند در عالَم وَلیک
کَم کسی دانَد که او مهمانِ کیست
نَرگسِ چَشمِ بُتان رَه می‌زَنَد
آبِ این نَرگسْ زِ نَرگِسْدانِ کیست
جسم‌ها شبْ خالی از ما روز پُر
ما و من چون گُربه در اَنْبانِ کیست؟
هر کسی دَسْتَک زَنان کِی جانِ من
وان کِه دَسْتَک زَن کُند او جانِ کیست؟
شَمسِ تبریزی که نورِ اولیاست
با چُنان عِزّ و شَرَفْ سُلطانِ کیست؟
ما شُدیم از دستْ این دَستانِ کیست؟
می‌دَوَد چون گویِ زَرّین آفتاب
ای عَجَب اَنْدَر خَمِ چوگانِ کیست؟
آفتابا راهزَنْ راهَت نَزَد
چون زَنَد؟ دانَد که این رَهْ آنِ کیست
سیب را بو کرد موسی جان بِداد
بازجو آن بو زِ سیبِسْتان کیست
چَشمِ یعقوبی از این بو باز شُد
ای خدا این بویْ از کَنْعانِ کیست؟
خاک بودیم این چُنین موزون شُدیم
خاکِ ما زَرْ گشت در میزانِ کیست؟
بر زَرِ ما هر زمان مُهْرِ نوست
تا بِدانَد زَرْ که او از کانِ کیست
جُمله حیرانند و سَرگردانِ عشق
ای عَجَب این عشقْ سَرگردانِ کیست
جُمله مِهْمانَند در عالَم وَلیک
کَم کسی دانَد که او مهمانِ کیست
نَرگسِ چَشمِ بُتان رَه می‌زَنَد
آبِ این نَرگسْ زِ نَرگِسْدانِ کیست
جسم‌ها شبْ خالی از ما روز پُر
ما و من چون گُربه در اَنْبانِ کیست؟
هر کسی دَسْتَک زَنان کِی جانِ من
وان کِه دَسْتَک زَن کُند او جانِ کیست؟
شَمسِ تبریزی که نورِ اولیاست
با چُنان عِزّ و شَرَفْ سُلطانِ کیست؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
