هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از سردرگمی و اختلافات درونی و بیرونی سخن می‌گوید. او از گم‌کردن راه خود، اختلافات میان افراد، و جنگ و نزاع‌های بی‌پایان پرسش می‌کند. در نهایت، به شراب پناه می‌برد تا شاید پاسخ این پرسش‌ها را در آن بیابد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، اشاره به شراب و مفاهیم مرتبط با آن ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۴۳۳
اَنْدَر این جمعْ شَرَرها زِ کجاست؟
دودِ سودایِ هُنرها زِ کجاست؟
من سَرِ رشتهٔ خود گُم کردم
کین مُخالف شُده سَرها زِ کجاست؟
گَر نه دل‌هایِ شما مُختلفَند
در من از جنگْ اثرها زِ کجاست؟
گَر چو زَنجیر به هم پیوستیم
این فروبَستن دَرها زِ کجاست؟
گَر نه صد مُرغِ مخالف این جاست
جنگ و بَرکَنْدنِ پَرها زِ کجاست؟
ساقیا باده به پیش آر که میْ
خود بگوید که دِگَرها زِ کجاست؟
تو اگر جُرعه نریزی بر خاک
خاک را از تو خَبَرها زِ کجاست؟
دودِ سودایِ هُنرها زِ کجاست؟
من سَرِ رشتهٔ خود گُم کردم
کین مُخالف شُده سَرها زِ کجاست؟
گَر نه دل‌هایِ شما مُختلفَند
در من از جنگْ اثرها زِ کجاست؟
گَر چو زَنجیر به هم پیوستیم
این فروبَستن دَرها زِ کجاست؟
گَر نه صد مُرغِ مخالف این جاست
جنگ و بَرکَنْدنِ پَرها زِ کجاست؟
ساقیا باده به پیش آر که میْ
خود بگوید که دِگَرها زِ کجاست؟
تو اگر جُرعه نریزی بر خاک
خاک را از تو خَبَرها زِ کجاست؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۴
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۰/۱۱/۲۳ ۰۲:۵۴
عالی
