هوش مصنوعی: این متن شعری است که به ستایش یک شاه یا شخصیت برجسته می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌ها، قدرت و جلال این شاه سخن می‌گوید و از عناصر طبیعت و عشق برای توصیف او استفاده می‌کند. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند عشق، زیبایی و قدرت معنوی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۴۶۱

شاه گُشاده‌ست رو دیدهٔ شَهْ بین کِراست؟
بادهٔ گُلْگونِ شَهْ بر گُل و نسرین کِراست؟

شاه دَرین دَم به بَزْم پایِ طَرَب دَرنَهاد
بر سَرِ زانویِ شَهْ تکیه و بالین کِراست؟

پیشِ رُخِ آفتابْ چَرخِ پَیاپی کِه زد؟
در تُتُقِ ابِر تنْ ماه به تعیین کِراست؟

ساغَرها می‌شِمُرد وِیْ بِشُده از شُمار
گَر بِنَشُد از شُمار ساغَرِ پیشین کِراست؟

از اثرِ رویِ شَهْ هر نَفَسی شاهِدی
سَر کَشَد از لامَکانْ گوید کابین کِراست؟

ای بَسْ مُرغانِ آب بر لبِ دریایِ عشق
سینهٔ صَیّاد کو؟ دیدهٔ شاهین کِراست؟

هین که بُراقانِ عشقْ در چَمَنَش می‌چَرَند
تَنگ دَرآمَد وصال لایِقشان زین کِراست؟

سیم بَرِ خوبِ عشقْ رفت به خَرگاهِ دل
چهرهٔ زَر لایِقِ آن بَرِ سیمین کِراست؟

خُسروِ جانْ شَمسِ دینْ مَفْخَرِ تبریزیان
در دو جهان هَمچو او شاهِ خوش آیین کِراست؟
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۶۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.