هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و زیبایی و مستی سخن میگوید. او از عشق به معشوق، زیبایی طبیعت و لذت نوشیدن شراب صحبت میکند و از شمس تبریز به عنوان نماد عشق و روشنایی یاد میکند.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب و مستی ممکن است برای سنین پایینتر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۴۹۴
به شاهِ نَهانی رَسیدی که نوشَت
میِ آسْمانی چَشیدی که نوشَت
نِگارِ خُتَن را حَیاتِ چَمَن را
میانِ گُلِستان کَشیدی که نوشَت
اَیا جانِ دِلْبَر اَیا جُمله شِکَّر
چه ماهی چه شاهی چه عیدی که نوشَت
زِ مَستانْ سَلامَت زِ رِنْدان پیامَت
که قُفْلِ طَرَب را کلیدی که نوشَت
چه رَعنا رَقیبی چه شیرینْ طَبیبی
که در سَر شرابی پَزیدی که نوشَت
دِلا خوش گُزیدی غَمِ شَمسِ تبریز
گُزیده کسی را گُزیدی که نوشَت
میِ آسْمانی چَشیدی که نوشَت
نِگارِ خُتَن را حَیاتِ چَمَن را
میانِ گُلِستان کَشیدی که نوشَت
اَیا جانِ دِلْبَر اَیا جُمله شِکَّر
چه ماهی چه شاهی چه عیدی که نوشَت
زِ مَستانْ سَلامَت زِ رِنْدان پیامَت
که قُفْلِ طَرَب را کلیدی که نوشَت
چه رَعنا رَقیبی چه شیرینْ طَبیبی
که در سَر شرابی پَزیدی که نوشَت
دِلا خوش گُزیدی غَمِ شَمسِ تبریز
گُزیده کسی را گُزیدی که نوشَت
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۹۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.