هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از صبح و روشنایی، پیروزی، بخشش و سخاوت الهی سخن می‌گوید. او از موهبت‌های خداوند و گشایش درهای رحمت و هدایت برای بندگانش قدردانی می‌کند و اشاره می‌کند که خداوند بدون انتظار عوض، نعمت‌های خود را به بندگانش می‌بخشد.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و دینی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، زبان شعر و استفاده از اصطلاحات عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم دینی دارد.
غزل شمارهٔ ۵۲۰
ای مُبارک زِ تو صَبوح و صَباح
وِیْ مُظَفَّر فَر از تو قَلْب و جَناح
ای شرابِ طَهور از کَفِ حور
بر حَریفانِ مَجْلِسِ تو مُباح
ای گُشاده هزار دَر بر ما
وِیْ بِداده به دستِ ما مِفْتاح
وانِمودی هر آنچه می‌گویند
مُوذنانْ صُبح فالِقُ الْاصْباح
هرچه دادی عِوَض نمی‌خواهی
گر چه گفتند اَلسَّماحُ رَباح
وِیْ مُظَفَّر فَر از تو قَلْب و جَناح
ای شرابِ طَهور از کَفِ حور
بر حَریفانِ مَجْلِسِ تو مُباح
ای گُشاده هزار دَر بر ما
وِیْ بِداده به دستِ ما مِفْتاح
وانِمودی هر آنچه می‌گویند
مُوذنانْ صُبح فالِقُ الْاصْباح
هرچه دادی عِوَض نمی‌خواهی
گر چه گفتند اَلسَّماحُ رَباح
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
