هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از مفهوم 'راح' (شراب معنوی یا عرفانی) سخن میگوید و آن را به عنوان منبع نور و روشنایی برای عقل و روح توصیف میکند. شاعر از تأثیرات مثبت این 'راح' بر ذهن و قلب سخن میگوید و آن را عامل رهایی از هموم و افزایش آگاهی میداند. همچنین، شاعر به تفاوت بین 'راح' معنوی و شراب مادی اشاره میکند و تأکید میکند که این 'راح' باعث سکر معنوی و نزدیکی به خداوند میشود.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعارههایی مانند 'شراب' و 'سکر' نیاز به بلوغ فکری و تجربهی بیشتر برای درک صحیح دارد.
غزل شمارهٔ ۵۲۱
یا راهِبًا اُنْظُرْ اِلیٰ مِصْباحِ
مُتَشَعْشِعًا وَاسْتَغْنِ عَنْ اِصْباحِ
اُنْظُرْ اِلیٰ راحٍ تَناهیٰ لُطْفُهُ
وَ سَبَی النُّهیٰ یا لُطْفَها مِنْ راحِ
فالرّاحُ نَسْخٌ لِلْعُقولِ بِنُورِهِ
کَالْشَّمْسِ عَزْلٌ لِلنُّجُومِ وَ ماحِ
اَلْجِدُّ یَسْجُدُ راحَنا مُتَخاضِعًا
وَاَعُوْذُ مِنْ راحٍ یَزیدُ مُزاحی
اَهْلُ الْمُزاحِ و اَهْلُ راحٍ هالِکٌ
لا خَیْرَ فیهِمُ مَسْکَرًا اَوْ صاحِ
اَلْعَقْلُ مَسّاحُ الزَّمانِ وَاَهْلِهِ
فَتَجانَبُوا مِنْ عاقِلٍ مَسّاحِ
اَلرّاحُ اَجْنِحَةٌ لِسَکْریٰ اِنَّها
یَجْتازُهُمْ بَحْرًا بِلا مَلّاحِ
ذَا الرّاحُ لٰا شَرْقِیَّةٌ غَرْبِیَّةٌ
مِنْ دَنَّةٍ مِسْکِیَّةٍ نَفّاحِ
نَسَخَ الهُمُومَ وَلَیْسَ ذاکَ لِغَفْلَةٍ
زادَ الْعُقُولَ وَ مَدَّها بِلِقاحِ
فَتَحوا الْعُیُونَ بِطیِبِهِ وَ نَسِیمِهِ
سَکِرُوا بِهِ فَاِذاهُمُ بِمِلاحِ
صاروُا سُکاریٰ نَحْوَبابِ مَلیکِنا
مَلِکِ الْمُلُوکِ وَ رُوْحُهُمْ کَرِیاحِ
مَلِکِ الْبَصیرَةِ شَمْسِ دِینٍ سَیِّدی
ظَلْنا بِهِ ذی عِزَّةٍ مُرْتاحِ
هاتُوا مِنَ التَّبْریزِ مِنْ صَهْبائِهِمْ
مِنْ مازحٍ مُتَرَوَقٍ وَشّاحِ
مُتَشَعْشِعًا وَاسْتَغْنِ عَنْ اِصْباحِ
اُنْظُرْ اِلیٰ راحٍ تَناهیٰ لُطْفُهُ
وَ سَبَی النُّهیٰ یا لُطْفَها مِنْ راحِ
فالرّاحُ نَسْخٌ لِلْعُقولِ بِنُورِهِ
کَالْشَّمْسِ عَزْلٌ لِلنُّجُومِ وَ ماحِ
اَلْجِدُّ یَسْجُدُ راحَنا مُتَخاضِعًا
وَاَعُوْذُ مِنْ راحٍ یَزیدُ مُزاحی
اَهْلُ الْمُزاحِ و اَهْلُ راحٍ هالِکٌ
لا خَیْرَ فیهِمُ مَسْکَرًا اَوْ صاحِ
اَلْعَقْلُ مَسّاحُ الزَّمانِ وَاَهْلِهِ
فَتَجانَبُوا مِنْ عاقِلٍ مَسّاحِ
اَلرّاحُ اَجْنِحَةٌ لِسَکْریٰ اِنَّها
یَجْتازُهُمْ بَحْرًا بِلا مَلّاحِ
ذَا الرّاحُ لٰا شَرْقِیَّةٌ غَرْبِیَّةٌ
مِنْ دَنَّةٍ مِسْکِیَّةٍ نَفّاحِ
نَسَخَ الهُمُومَ وَلَیْسَ ذاکَ لِغَفْلَةٍ
زادَ الْعُقُولَ وَ مَدَّها بِلِقاحِ
فَتَحوا الْعُیُونَ بِطیِبِهِ وَ نَسِیمِهِ
سَکِرُوا بِهِ فَاِذاهُمُ بِمِلاحِ
صاروُا سُکاریٰ نَحْوَبابِ مَلیکِنا
مَلِکِ الْمُلُوکِ وَ رُوْحُهُمْ کَرِیاحِ
مَلِکِ الْبَصیرَةِ شَمْسِ دِینٍ سَیِّدی
ظَلْنا بِهِ ذی عِزَّةٍ مُرْتاحِ
هاتُوا مِنَ التَّبْریزِ مِنْ صَهْبائِهِمْ
مِنْ مازحٍ مُتَرَوَقٍ وَشّاحِ
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.