هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که بر اهمیت عشق، صبر و رحمت الهی تأکید دارد. در آن از مفاهیمی مانند نجات، حیات، عشق، فقر معنوی و رحمت الهی سخن گفته شده است. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از خودخواهی دور شود و به سمت فقر معنوی و عشق الهی حرکت کند. همچنین، به صبر در برابر مشکلات و دریافت رحمت الهی اشاره می‌شود.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فقر معنوی و صبر در برابر مشکلات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.

غزل شمارهٔ ۵۵۰

پَنبه زِ گوش دور کُن بانگِ نَجات می‌رَسَد
آبِ سیاه درمَرو کابِ حَیات می‌رَسَد

نوبَتِ عشق مُشتری بر سَرِ چَرخْ می‌زَنَد
بَهرِ رَوانِ عاشقان صد صَلَوات می‌رَسَد

جُمله چو شَهْد و شیر شو وَزْ خودِ خود فقیر شو
زان که زِ شَهْ فقیر را عُشْر و زَکات می‌رَسَد

رَحْمَتِ اوست کاب و گِل طالِبِ دل هَمی‌شود
جَذْبهٔ اوست کَزْ بَشَر صوم و صَلات می‌رَسَد

در ظُلُماتِ اِبْتِلا صَبر کُن و مَکُن اِبا
کابِ حَیاتْ خِضْرْ را در ظُلُمات می‌رَسَد
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۴۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.