هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از معشوق خود سوال می‌کند که خانه‌اش کجاست و او را با عناوینی مانند ماه تابان و قادر قاهر خطاب می‌کند. شاعر به دنبال یافتن معشوق است و از جستجو و تفتیش خود می‌گوید.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات ادبی قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.
غزل شمارهٔ ۵۷۵
اَیا سَر کرده از جانَم تو را خانه کجا باشد؟
اَلا ای ماهِ تابانَم تو را خانه کجا باشد؟
اَلا ای قادرِ قاهِر زِ تَنْ پنهانْ به دلْ ظاهر
زِهی پیدایِ پنهانَم تو را خانه کجا باشد؟
تو گویی خانهٔ خاقانْ بُوَد دل‌هایِ مُشتاقان
مرا دل نیست ای جانَم تو را خانه کجا باشد؟
بُوَد مَهْ سایه را دایه به مَهْ چون می‌رَسَد سایه؟
بگو ای مَهْ نمی‌دانَم تو را خانه کجا باشد؟
نشانِ ماه می‌دیدم به صد خانه بِگَردیدم
ازین تَفْتیش بِرْهانَم تو را خانه کجا باشد؟
اَلا ای ماهِ تابانَم تو را خانه کجا باشد؟
اَلا ای قادرِ قاهِر زِ تَنْ پنهانْ به دلْ ظاهر
زِهی پیدایِ پنهانَم تو را خانه کجا باشد؟
تو گویی خانهٔ خاقانْ بُوَد دل‌هایِ مُشتاقان
مرا دل نیست ای جانَم تو را خانه کجا باشد؟
بُوَد مَهْ سایه را دایه به مَهْ چون می‌رَسَد سایه؟
بگو ای مَهْ نمی‌دانَم تو را خانه کجا باشد؟
نشانِ ماه می‌دیدم به صد خانه بِگَردیدم
ازین تَفْتیش بِرْهانَم تو را خانه کجا باشد؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
