هوش مصنوعی: شاعر در این متن به دنبال عشقی خالص و بی‌ریا است که از خودبینی و غرور به دور باشد. او دل‌هایی را می‌ستاید که مانند صدف، گوهر عشق را در خود جای داده‌اند و از دل‌های سنگین و مغرور که خود را صاحب گوهر می‌پندارند، دوری می‌جوید. شاعر از عشق به خدا و دوری از غم و خودبینی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی مانند عشق به خدا و دوری از خودبینی، برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است چالش‌برانگیز باشد.

غزل شمارهٔ ۵۸۴

یکی گولی هَمی‌خواهم که در دِلْبَر نَظَر دارد
نمی‌خواهم هُنرمندی که دیده در هُنر دارد

دلی همچون صَدَف خواهم که در جانْ گیرد آن گوهر
دلِ سنگین نمی‌خواهم که پِنْدارَد گُهَر دارد

زِ خودبینی جُدا گشته پُر از عشقِ خدا گشته
زِ مالش‌هایِ غمْ غافل به مالَنْده عَبَر دارد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۸۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.