هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر زیبایی و جمال معشوق را ستایش می‌کند و از تأثیر آن بر خود و جهان اطراف سخن می‌گوید. شاعر از دیدن معشوق در نوروز و بارش اشک شوق خود یاد می‌کند و از تأثیر کلام و وجود معشوق بر قلب خود سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عاشقانه و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده‌تر، این متن را برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر می‌کند.

غزل شمارهٔ ۵۹۷

امروزْ جَمالِ تو بر دیده مُبارک باد
بر ما هَوَسِ تازه پیچیده مُبارک باد

گُل‌ها چون میان بَنْدد بر جُمله جهانْ خَندد
ای برگُل و صد چون گُلْ خندیده مُبارک باد

خوبان چو رُخَت دیده اُفتاده و لَغْزیده
دلْ بر دَرِ این خانه لَغْزیده مُبارک باد

نوروزِ رُخَت دیدم خوش اشک بِباریدَم
نوروز و چُنین بارانْ باریده مُبارک باد

بی‌گفتِ زبانِ تو بی‌حَرف و بیانِ تو
از باطِنِ تو گوشَت بِشْنیده مُبارک باد
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.