هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن ایمان و کفر به عنوان دو مفهوم متضاد در مقابل هم قرار می‌گیرند. شاعر از قدرت و برتری ایمان بر کفر سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه، ارزش ایمان و ناچیزی کفر را بیان می‌کند. همچنین، شاعر به موضوعاتی مانند جان، نفس، و عرفان اشاره می‌کند و از شمس تبریزی نیز یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و دینی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و زبان شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.
غزل شمارهٔ ۶۰۸
ایمانْ بَرِ کُفرِ تو ای شاه چه کَس باشد؟
سیمرغِ فَلَک پیما پیشِ تو مگس باشد
آبِ حَیَوانْ ایمان خاکِ سِیَهی کُفْران
بر آتشِ تو هر دو مانَنْدهٔ خَسْ باشد
جان را صِفَتْ ایمان شُد وین جانْ به نَفَسْ جان شُد
دلْ غَرقهٔ عُمّان شُد چه جایِ نَفَس باشد؟
شبْ کُفر و چراغْٰ ایمان خورشید چو شُد رَخشان
با کُفر بِگُفت ایمان رفتیم که بَس باشد
ایمانْ فَرَسی دین را مَر نَفْسِ چو فَرزین را
وان شاهِ نوآیین را چه جایِ فَرَس باشد؟
ایمان گُوَدَت پیش آ وان کُفر گُوَد پَس رو
چون شمعِ تَنَت جان شُد نی پیش و نه پَس باشد
شَمسُ الْحَقِ تبریزی رانی تو چُنان بالا
تا جُز مَنِ پابَرجا خود دست مَرَس باشد
سیمرغِ فَلَک پیما پیشِ تو مگس باشد
آبِ حَیَوانْ ایمان خاکِ سِیَهی کُفْران
بر آتشِ تو هر دو مانَنْدهٔ خَسْ باشد
جان را صِفَتْ ایمان شُد وین جانْ به نَفَسْ جان شُد
دلْ غَرقهٔ عُمّان شُد چه جایِ نَفَس باشد؟
شبْ کُفر و چراغْٰ ایمان خورشید چو شُد رَخشان
با کُفر بِگُفت ایمان رفتیم که بَس باشد
ایمانْ فَرَسی دین را مَر نَفْسِ چو فَرزین را
وان شاهِ نوآیین را چه جایِ فَرَس باشد؟
ایمان گُوَدَت پیش آ وان کُفر گُوَد پَس رو
چون شمعِ تَنَت جان شُد نی پیش و نه پَس باشد
شَمسُ الْحَقِ تبریزی رانی تو چُنان بالا
تا جُز مَنِ پابَرجا خود دست مَرَس باشد
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
