هوش مصنوعی:
این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر عشق و شیفتگی شاعر به معشوق است. شاعر از فداکاری و از خودگذشتگی خود در راه عشق سخن می‌گوید و احساسات عمیق خود را نسبت به معشوق بیان می‌کند. او از تاثیرات عشق بر روح و جان خود می‌گوید و اینکه چگونه عشق معشوق او را به وجد و شور می‌آورد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۶۲۲
جانْ پیشِ تو هر ساعت می‌ریزد و می‌رویَد
از بَهرِ یکی جان کَس چون با تو سخن گوید؟
هر جا که نَهی پایی از خاک بِرویَد سَر
وَزْ بَهرِ یکی سَر کَس دست از تو کجا شوید؟
روزی که بِپَرَّد جان از لَذَّتِ بویِ تو
جان داند و جان داند کَزْ دوست چه می‌بویَد
یک دَم که خُمارِ تو از مغز شود کمتر
صد نوحه بَرآرَد سَر هر مویْ هَمی‌مویَد
من خانه تَهی کردم کَزْ رَختِ تو پُر دارم
می‌کاهَم تا عشقَت اَفْزاید و اَفْزوید
جانم زِ پِیِ عشقِ شَمسُ الْحَقِ تبریزی
بی‌پایْ چو کَشتی‌ها در بَحْر هَمی‌پویَد
از بَهرِ یکی جان کَس چون با تو سخن گوید؟
هر جا که نَهی پایی از خاک بِرویَد سَر
وَزْ بَهرِ یکی سَر کَس دست از تو کجا شوید؟
روزی که بِپَرَّد جان از لَذَّتِ بویِ تو
جان داند و جان داند کَزْ دوست چه می‌بویَد
یک دَم که خُمارِ تو از مغز شود کمتر
صد نوحه بَرآرَد سَر هر مویْ هَمی‌مویَد
من خانه تَهی کردم کَزْ رَختِ تو پُر دارم
می‌کاهَم تا عشقَت اَفْزاید و اَفْزوید
جانم زِ پِیِ عشقِ شَمسُ الْحَقِ تبریزی
بی‌پایْ چو کَشتی‌ها در بَحْر هَمی‌پویَد
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
