هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که به تغییرات ظاهری و ثبات حقیقت درونی اشاره دارد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند تغییر لباس، تغییر شیشه‌ی شراب و تغییر ظاهر خورشید، بیان می‌کند که حقیقت درونی ثابت است و تغییرات ظاهری نمی‌تواند آن را دگرگون کند. او همچنین به وحدت وجود و ارتباط همه چیز با منبع اصلی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۶۳۹
آن سُرخْ قَبایی که چو مَهْ پار بَرآمَد
اِمْسال دَرین خِرقهٔ زَنگار بَرآمَد
آن تُرک که آن سال به یَغْماش بِدیدی
آن است که اِمْسال عَرَب وار بَرآمَد
آن یارْ همان است اگر جامه دِگَر شُد
آن جامه به دَر کرد و دِگَربار بَرآمَد
آن باده همان است اگر شیشه بَدَل شُد
بِنْگَر که چه خوش بر سَرِ خَمّار بَرآمَد
ای قومِ گُمان بُرده که آن مَشْعله‌ها مُرد
آن مَشْعَله زین روزَنِ اسرار بَرآمَد
این نیست تَناسُخ سُخَنِ وَحْدَتِ مَحْض است
کَزْ جوششِ آن قُلْزُمِ زَخّار بَرآمَد
یک قطره از آن بَحْر جُدا شُد که جُدا نیست
کادَم زِ تَکِ صَلْصَلِ فَخّار بَرآمَد
رومی پنهان گشت چو دورانِ حَبَش دید
امروزْ دَرین لشکرِ جَرّار بَرآمَد
گَر شَمسْ فرو شُد به غروب او نه فَنا شُد
از بُرجِ دِگَر آن مَهِ اَنْوار بَرآمَد
گُفتار رَها کُن بِنِگَر آیِنِهٔ عِین
کان شُبْهه و اِشْکال زِ گفتار بَرآمَد
شَمسُ الحَقِ تبریز رَسیده‌ست مگویید
کَزْ چَرخِ صَفا آن مَهِ اسرار بَرآمَد
اِمْسال دَرین خِرقهٔ زَنگار بَرآمَد
آن تُرک که آن سال به یَغْماش بِدیدی
آن است که اِمْسال عَرَب وار بَرآمَد
آن یارْ همان است اگر جامه دِگَر شُد
آن جامه به دَر کرد و دِگَربار بَرآمَد
آن باده همان است اگر شیشه بَدَل شُد
بِنْگَر که چه خوش بر سَرِ خَمّار بَرآمَد
ای قومِ گُمان بُرده که آن مَشْعله‌ها مُرد
آن مَشْعَله زین روزَنِ اسرار بَرآمَد
این نیست تَناسُخ سُخَنِ وَحْدَتِ مَحْض است
کَزْ جوششِ آن قُلْزُمِ زَخّار بَرآمَد
یک قطره از آن بَحْر جُدا شُد که جُدا نیست
کادَم زِ تَکِ صَلْصَلِ فَخّار بَرآمَد
رومی پنهان گشت چو دورانِ حَبَش دید
امروزْ دَرین لشکرِ جَرّار بَرآمَد
گَر شَمسْ فرو شُد به غروب او نه فَنا شُد
از بُرجِ دِگَر آن مَهِ اَنْوار بَرآمَد
گُفتار رَها کُن بِنِگَر آیِنِهٔ عِین
کان شُبْهه و اِشْکال زِ گفتار بَرآمَد
شَمسُ الحَقِ تبریز رَسیده‌ست مگویید
کَزْ چَرخِ صَفا آن مَهِ اسرار بَرآمَد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
