هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به یادآوری خاطرات شیرین گذشته و لحظات خوشی که با یار خود داشته است، می‌پردازد. او از عشق، عتاب و ناز معشوق، و لحظات شاد در باغ و گلزار یاد می‌کند و با وجود مستی عشق، هشیاری رخ معشوق را ستایش می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.
غزل شمارهٔ ۶۷۰
پَریر آن چهرهٔ یارم چه خوش بود
عِتاب و نازِ دِلْدارم چه خوش بود
به یادم نیست هیچ آن ماجَراها
وَلیکِن زین خَبَر دارم چه خوش بود
در آن بَزم و در آن جمع و در آن عیش
میانِ باغ و گُلْزارم چه خوش بود
اگر چه مَستِ جامِ عشق بودم
رُخِ معشوقِ هُشیارم چه خوش بود
عِتاب و نازِ دِلْدارم چه خوش بود
به یادم نیست هیچ آن ماجَراها
وَلیکِن زین خَبَر دارم چه خوش بود
در آن بَزم و در آن جمع و در آن عیش
میانِ باغ و گُلْزارم چه خوش بود
اگر چه مَستِ جامِ عشق بودم
رُخِ معشوقِ هُشیارم چه خوش بود
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
