هوش مصنوعی: این متن شعری است که به زیبایی و تأثیرگذاری غمزه‌های معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که اگر او نخندد، چه کسی می‌تواند بخندد. همچنین، به قدرت و تأثیرگذاری عشق و احساسات اشاره می‌کند و از خواننده می‌خواهد که مانند موج دریا بی‌قرار باشد و از غم و اندوه دوری کند. شعر به زیبایی از تشبیهات و استعارات استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعارات و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۶۷۳

کسی کَزْ غَمْزه‌یی صد عقل بَنْدد
گَر او بر ما نَخَندد پس کِه خَندد؟

اگر تَسْخَر کُند بر چَرخ و خورشید
بُوَد انصاف و انصافْ آن پَسَندد

دلا می‌جوش همچون موجِ دریا
که گَر دریا بیارامَد بِگَندد

چو خورشیدیّ و از خود پاک گَشتی
زِ تو چَنگِ اَجَل جُز غَم نَرَندد

شِکَرشیرینیِ گفتن رَها کُن
وَلیکِن کانِ قَندی چون نَقَندد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.