هوش مصنوعی: این متن به بیان تفاوت بین افراد آگاه و ناآگاه، ارزش‌های واقعی و ظاهری، و درک نادرست افراد از مفاهیم عمیق زندگی می‌پردازد. شاعر از طریق تشبیهات و استعارات، به این موضوع اشاره می‌کند که برخی افراد به دلیل محدودیت‌های فکری یا شرایط زندگی خود، قادر به درک ارزش‌های حقیقی و زیبایی‌های معنوی نیستند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و استعارات پیچیده است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۶۸۰

نِگارا مُردگان از جان چه دانند؟
کَلاغانْ قَدْرِ تابستان چه دانند؟

بَرِ بیگانگان تا چند باشی؟
بیا جان قَدْرِ تو ایشان چه دانند؟

بِپوشان قَدِّ خوبَت را ازیشان
که کورانْ سَروْ در بُسْتان چه دانند؟

خُرامان جانِبِ میدانِ خویش آ
مَباش آن جا خَرانْ میدان چه دانند؟

بِزَن چوگانِ خود را بر دَرِ ما
که خامانْ لُطْفِ آن چوگان چه دانند؟

بِهِل ویرانه بر جُغْدانِ مُنکِر
که جُغْدانْ شهرِ آبادان چه دانند؟

چه دانند مُلْکِ دل را تَن پَرَستان؟
گدایانْ طَبْعِ سُلطانان چه دانند؟

یکی مُشتی ازین بی‌دست و بی‌پا
حَدیثِ رُستمِ دَستان چه دانند؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.