هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر زیبایی معشوق و احساسات عمیق خود را توصیف می‌کند. او از رنج هجران و عشق بی‌پایان خود سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که معشوق نیز احساسات او را درک کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعری کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۶۸۸
رویِ تو به رَنگْ ریزِ کان مانَد
زُلْفِ تو به نَقْش بَندِ جان مانَد
گَر سایهٔ برگِ گُل فُتَد بر تو
بر عارضِ نازُکَتْ نشان مانَد
روزی گُذَرَد زِ هَجْرِ تو سالی
مِسکین عاشقْ چِسان جوان مانَد؟
دِلْتَنگ نِیَم اگرچه دلْ تَنگم
کاخِر دلِ من بدان دَهان مانَد
در چَشمِ من آی تا تو هم بینی
یک تَنْ که به صد هزارْ جان مانَد
زُلْفِ تو به نَقْش بَندِ جان مانَد
گَر سایهٔ برگِ گُل فُتَد بر تو
بر عارضِ نازُکَتْ نشان مانَد
روزی گُذَرَد زِ هَجْرِ تو سالی
مِسکین عاشقْ چِسان جوان مانَد؟
دِلْتَنگ نِیَم اگرچه دلْ تَنگم
کاخِر دلِ من بدان دَهان مانَد
در چَشمِ من آی تا تو هم بینی
یک تَنْ که به صد هزارْ جان مانَد
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
