هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از زیبایی و جمال معشوق و تأثیرات عمیق آن بر جهان و طبیعت سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه و استعاره‌های زیبا، عشق و جمال معشوق را به عناصر طبیعت مانند ماه، آسمان، گل و سبزه پیوند می‌زند و تأثیرات آن را بر جهان توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۶۸۹

دوش از بُتِ من جهان چه می‌شُد؟
وَزْ ماهِ منْ آسْمان چه می‌شُد؟

در پیشِ رُخَش چه رَقْص می‌کرد
وَزْ آتشِ عشق جان چه می‌شُد؟

چَشم از نَظَرَش چه مَست می‌گشت
وَزْ قَندِ لَبَش دهان چه می‌شُد؟

از تیرِ مُژِه چه صید می‌کرد
وانْ ابرویِ چون کَمان چه می‌شُد؟

می شُد که به لاله رنگ بَخشَد
وَرْ نی سویِ گُلْسِتان چه می‌شُد؟

آن لحظه به سَبزه گُل چه می‌گفت؟
وَزْ نَرگسَش اَرْغَوان چه می‌شُد؟

جُز از پِیِ نور بَخش کردن
بر چَرخْ دَوانْ دَوان چه می‌شُد؟

گَر زان که نه لُطْفِ بی‌کَران داشت
آن ماهْ دَرین میان چه می‌شُد؟

بِنْمود زِ لامَکانْ جَمالی
یارَب که ازو مکان چه می‌شُد؟

بُگْشاد نِقابِ بی‌نشانی
وینْ عالَمِ بانشان چه می‌شُد؟

شب رفت و بِمانْد روزِ مُطْلَق
وین عقلِ چو پاسْبان چه می‌شُد؟

از دیدهٔ غَیبِ شَمسِ تبریز
این دیدهٔ غَیب دان چه می‌شُد؟
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.