هوش مصنوعی: این متن دربارهٔ اهمیت خوش‌بودن و شکرگزاری است. شاعر بیان می‌کند که خوشی باعث جذب خوشی‌های بیشتر می‌شود و شکرگزاری باعث افزایش نعمت‌ها می‌گردد. همچنین، تلخی‌ها با خنده و پذیرش از بین می‌روند و وفاداری و رازداری ارزش‌هایی هستند که باید حفظ شوند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کرده و از آن بهره‌مند شوند.

غزل شمارهٔ ۷۱۲

خوش باش که هر کِه راز دانَد
دانَد که خوشیْ خوشی کَشانَد

شیرینْ چو شِکَر تو باش شاکِر
شاکِر هردَم شِکَر سِتانَد

شُکر از شِکَر است آستینْ پُر
تا بر سَرِ شاکِران فَشانَد

تَلخَش چو بنوشی و بِخَندی
در ذاتِ تو تَلْخی‌یی نَمانَد

گویی که چگونه‌ام خوشَم من؟
گویم تُرُشَم دِلَت بِمانَد

گوید که نَهان مَکُن وَلیکِن
در گوشَم گو که کَس نَدانَد

در گوشِ تو حَلقهٔ وَفا نیست
گوشِ تو به گوش‌‌ها رَسانَد
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.