هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به زیبایی و جمال معنوی یک شخصیت مقدس اشاره دارد. در این شعر، جمال و عظمت این شخصیت به گونه‌ای توصیف شده است که حتی مردگان را زنده می‌کند و گریه‌ها را به خنده تبدیل می‌نماید. همچنین، عناصر طبیعت مانند خورشید و آب نیز تحت تأثیر این جمال قرار گرفته‌اند. شعر به عشق عرفانی و تأثیرات معنوی آن بر جهان و موجودات اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۷۳۷

نامِ آن کَس بَر که مُرده از جَمالَش زنده شُد
گریه‌هایِ جُمله عالَمْ در وِصالَش خنده شُد

یادِ آن کَس کُن که چون خوبیِّ او رویی نِمود
حُسن‌هایِ جُمله عالَمْ حُسنِ او را بَنده شُد

جُمله آبِ زندگانی زیرِ تَختَش می‌رَوَد
هر کِه خورْد از آبِ جویَش تا اَبَد پاینده شُد

یک شبی خورشید پایه‌یْ تَختِ او را بوسه داد
لاجَرَم بر چَرخِ گَردونْ تا اَبَد تابنده شُد

زندگیِّ عاشقانَشْ جُمله در اَفْکَندگی‌ست
خاکِ طامِعْ بَهرِ این دَرْ زیرِ پا اَفْکَنده شُد

آهوان را بویِ مُشک از طُرّه‌اش بر ناف زَد
تا مَشامِ شیرِ صیدِ مَرجْ‌ها غُرَّنده شُد

بال و پَرِّ وَهْمِ عاشق زاتشِ دل چون بِسوخت
هَمچو خورشید و قَمَر بی‌بال و پَر پَرَّنده شُد

ای خُنُک جانی که لُطْفِ شَمسِ تبریزی بِیافت
بَرگُذشت از نُه فَلَک بر لامَکان باشَنده شُد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۳۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.