هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیرات روحانی و معنوی او سخن میگوید. شاعر از عناصری مانند مشک، عنبر، خوی خوش، آفتاب، چنگ و نرگس برای توصیف معشوق استفاده میکند و به تأثیرات عمیق او بر کافر و مؤمن، و همچنین بر روح و حوادث جهان اشاره میکند. در نهایت، شاعر از شمس الدین تبریزی به عنوان نماد عشق و جذابیت معنوی یاد میکند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعارهها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۷۴۰
مُشک و عَنْبَر گَر زِ مُشکِ زُلْفِ یارم بو کُند
بویِ خود را واهِلَد در حال و زُلْفَش بو کُند
کافِر و مؤمن گَر از خویِ خوشَش واقِف شوند
خویْ از خود وا کُند در حین و خو با او کُند
آفتابی ناگهان از رویِ او تابان شود
پَردهها را بَردَرَد وین کار را یک سو کُند
چَنگِ تنها را به دستِ روحها زان دادْ حَق
تا بَیانِ سِرِّ حَقِّ لایَزالی او کُند
تارهایِ خشم و عشق و حِقْد و حاجَت میزَنَد
تا زِ هر یک بانگِ دیگر در حوادث رو کُند
شاد با چَنگِ تَنی کَزْ دستِ جانْ حَق بِسْتَدَش
بر کِنارِ خود نهاد و سازِ آن را هو کُند
اوسْتادِ چَنگها آن چَنگ باشد در جهان
وایِ آن چَنگی که با آن چَنگْ حَق پَهْلو کُند
باز هم در چَنگِ حَق تاریست بَسْ پنهان و خوش
کو به ناگَهْ وَصفِ آن دو نرگسِ جادو کُند
نَرگسانِ مَستِ شَمسُ الدّینِ تبریزی که هست
چَشمِ آهو تا شکارِ شیرْ آن آهو کُند
بویِ خود را واهِلَد در حال و زُلْفَش بو کُند
کافِر و مؤمن گَر از خویِ خوشَش واقِف شوند
خویْ از خود وا کُند در حین و خو با او کُند
آفتابی ناگهان از رویِ او تابان شود
پَردهها را بَردَرَد وین کار را یک سو کُند
چَنگِ تنها را به دستِ روحها زان دادْ حَق
تا بَیانِ سِرِّ حَقِّ لایَزالی او کُند
تارهایِ خشم و عشق و حِقْد و حاجَت میزَنَد
تا زِ هر یک بانگِ دیگر در حوادث رو کُند
شاد با چَنگِ تَنی کَزْ دستِ جانْ حَق بِسْتَدَش
بر کِنارِ خود نهاد و سازِ آن را هو کُند
اوسْتادِ چَنگها آن چَنگ باشد در جهان
وایِ آن چَنگی که با آن چَنگْ حَق پَهْلو کُند
باز هم در چَنگِ حَق تاریست بَسْ پنهان و خوش
کو به ناگَهْ وَصفِ آن دو نرگسِ جادو کُند
نَرگسانِ مَستِ شَمسُ الدّینِ تبریزی که هست
چَشمِ آهو تا شکارِ شیرْ آن آهو کُند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۳۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.