آن زمانی را که چَشمْ از چَشمِ او مَخْمور بود
چون رَسیدش چَشمِ بَد کَزْ چَشم­ها مَسْتور بود

شادیِ شب‌هایِ ما کَزْ مُشک و عَنْبَر پَرده داشت
شادیِ آن صُبح­ها کَزْ یارْ پُرکافور بود

از فَرازِ عَرش و کُرسی بانگِ تَحْسین می‌رَسید
تا به پُشتِ گاو و ماهی از رُخَش پُرنور بود

هر طَرَف از حُسنِ از بُد لیلی­یی کاسِد شُده
ذَرّه ذَرّه هَمچو مَجنونْ عاشقِ مَشْهور بود

دل به پیشِ رویِ او چون بایَزید اَنْدَر مَزید
جانْ دَراویزان زِ زُلْفَش شیوهٔ مَنْصور بود

شمعِ عشق اَفْروز را یک بارِ دیگر اَندَر آر
کوریِ آن کَس که او از عِشْرتِ ما دور بود

ساقی­یی با رَطْل آمد مَر مرا از کار بُرد
تا زِ مَستی من ندانستم که رَشکِ حور بود

نَقْشِ شَمسُ الدّینِ تبریزی­ست جانِ جانِ عشق
کین به دَفترهایِ عشقْ اَنْدَر اَزَل مَسْطور بود

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir