هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از مفاهیمی مانند عشق، مستی معنوی، و زیبایی الهی سخن می‌گوید. او از ساقیان بزم غیب، عقل کل، و آفتاب حسن یاد می‌کند و آرزو می‌کند که این مفاهیم همیشه زنده و پویا بمانند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۸۱۲
خُنْب‌هایِ لایَزالی جوش باد
باده نوشانِ اَزَل را نوش باد
تیزچَشمانِ صَفا را تا اَبَد
حَلْقه‌هایِ عشقِ تو در گوش باد
دوش گفتم ساقی‌اَش را هوش دار
ساقی‌اَش گفتا مرا بیهوش باد
ای خدا از ساقیانِ بَزمِ غَیب
در دو عالَمْ بانگِ نوشانوش باد
عقلِ کُل کو رازْ پوشانَد هَمی
مَستْ باد و رازْ بی‌روپوش باد
هر سَحَر هَمچون سَحَرگَهْ بی‌حِجاب
آفتابِ حُسن در آغوش باد
شَمسِ تبریز اَرْ چه پُشتَش سویِ ماست
صد هزاران آفرینْ بر روش باد
باده نوشانِ اَزَل را نوش باد
تیزچَشمانِ صَفا را تا اَبَد
حَلْقه‌هایِ عشقِ تو در گوش باد
دوش گفتم ساقی‌اَش را هوش دار
ساقی‌اَش گفتا مرا بیهوش باد
ای خدا از ساقیانِ بَزمِ غَیب
در دو عالَمْ بانگِ نوشانوش باد
عقلِ کُل کو رازْ پوشانَد هَمی
مَستْ باد و رازْ بی‌روپوش باد
هر سَحَر هَمچون سَحَرگَهْ بی‌حِجاب
آفتابِ حُسن در آغوش باد
شَمسِ تبریز اَرْ چه پُشتَش سویِ ماست
صد هزاران آفرینْ بر روش باد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
