هوش مصنوعی:
شب فرا رسیده و زمان خلوت و عبادت است. عشاق به سوی ماه (نماد معشوق) روی می‌آورند و ماه‌پرستان شادی می‌کنند. خواب بر همه چیره شده و تنها ذکر خدا باقی مانده است. جسم‌ها به خواب رفته‌اند و روح‌ها آزاد شده‌اند. شمس تبریزی ظهور می‌کند و سخن اهل معنی کوتاه می‌شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۸۳۲
شب شُد و هنگامِ خَلْوَتگاه شُد
قِبله عُشّاقْ رویِ ماه شُد
مَهْ پَرَستان ماهْ خندیدن گرفت
شب رُوان خیزید وَقتِ راه شُد
خواب آمد ما و من‌ها لا شُدند
وَقتِ آن بی‌خوابِ اِلَّااللّه شُد
مَغْزها آمیخته با کاهِ تَن
تَنْ بِخُفت و دانه‌ها بی‌کاه شُد
هِنْدوانْ خَرگاهِ تَن را روفْتَند
تُرکْ خَلْوَت دید و در خَرگاه شُد
گفت و گوهایِ جهان را آب بُرد
وَقتِ گفتن‌هایِ شاهَنْشاه شُد
شَمسِ تبریزی چو آمد در میان
اهلِ معنی را سُخَن کوتاه شُد
قِبله عُشّاقْ رویِ ماه شُد
مَهْ پَرَستان ماهْ خندیدن گرفت
شب رُوان خیزید وَقتِ راه شُد
خواب آمد ما و من‌ها لا شُدند
وَقتِ آن بی‌خوابِ اِلَّااللّه شُد
مَغْزها آمیخته با کاهِ تَن
تَنْ بِخُفت و دانه‌ها بی‌کاه شُد
هِنْدوانْ خَرگاهِ تَن را روفْتَند
تُرکْ خَلْوَت دید و در خَرگاه شُد
گفت و گوهایِ جهان را آب بُرد
وَقتِ گفتن‌هایِ شاهَنْشاه شُد
شَمسِ تبریزی چو آمد در میان
اهلِ معنی را سُخَن کوتاه شُد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
