هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد و رنج درونی خود می‌گوید که مانند شمع، هم جان و هم تنش در آتش این درد می‌سوزد. او آرزو می‌کند که ای کاش هرگز به دنیا نمی‌آمد تا از ترس مرگ و نیستی رنج نمی‌کشید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی مانند درد درونی، ترس از مرگ و پرسش‌های وجودی در این متن مطرح شده‌اند که درک آن‌ها برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۱
دیرست که جان خویشتن میسوزم
وز آتش جان، چو شمع، تن میسوزم
ای کاش، شد آمدم نبودی که مدام
تا آمدم از بیم شدن میسوزم
وز آتش جان، چو شمع، تن میسوزم
ای کاش، شد آمدم نبودی که مدام
تا آمدم از بیم شدن میسوزم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
