امسال بُلبُلان چه خَبَرها هَمی‌دَهَند
یا رب به طوطیان چه شِکَرها هَمی‌دَهَند

در باغ‌ها دَرآیْ تو امسال و دَرنِگَر
کانْ شاخه‌هایِ خُشکْ چه بَرها هَمی‌دَهَند

مِقْراض در میان نه و خِلْعَت هَمی‌بُرند
وان را که تاج رفت کَمَرها هَمی‌دَهَند

بی‌مِنَّتِ کسی همه بر نُقره می‌زنند
بی‌زَحْمَتِ مُصادره زَرها هَمی‌دَهَند

هر دل که تشنه است به دریا هَمی‌بَرَند
وان را که گوهر است گُهَرها هَمی‌دَهَند

این تُحْفه دیده‌اَند که عُشّاقِ روزگار
تا برشُمارِ مویِ تو سَرها هَمی‌دَهَند

این نورْ دیده‌اَند که دیوانگانِ راه
سودا هَمی‌خَرَند و هُنرها هَمی‌دَهَند