هوش مصنوعی: این متن به بررسی مفاهیم وجود و عدم می‌پردازد و بیان می‌کند که چگونه عدم می‌تواند وجود را تحت تأثیر قرار دهد. شاعر از عشق به عدم سخن می‌گوید و این که عدم چگونه باعث ایجاد جهان جان شده است. همچنین، متن به مقایسه‌ی وجود و عدم با کاه و باد می‌پردازد و سؤالات فلسفی درباره‌ی ماهیت وجود و عدم مطرح می‌کند.
رده سنی: 18+ متن شامل مفاهیم فلسفی و عرفانی پیچیده‌ای است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات عمیق ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۹۵۰

سِپاس آن عَدَمی را که هستِ ما بِرُبود
زِ عشقِ آن عَدَم آمد جهانِ جانْ به وجود

به هر کجا عَدَم آید وجود کَم گردد
زِهی عَدَم که چو آمد ازو وجود فُزود

به سال‌ها بِرُبودم من از عَدَم هستی
عَدَم به یک نَظَر آن جُمله را زِ من بِرُبود

رَهَد زِ خویش و زِ پیش و زِ جانِ مرگْ اَنْدیش
رَهَد زِ خوف و رَجا و رَهَد زِ باد و زِ بود

کُهِ وجود چو کاه است پیشِ بادِ عَدَم
کُدام کوه که او را عَدَم چو کَهْ نَرُبود؟

وجود چیست؟ و عَدَم چیست؟ کاه و کُهْ چه بُوَد؟
شُه ای عبارت از دَر بُرون زِ بامْ فُرود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۴۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.