هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از عشق و جاودانگی سخن می‌گوید. در آن، عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و ایمن توصیف می‌شود که ترس را از بین می‌برد و زندگی را جاودانه می‌کند. همچنین، به عروسی در آسمان اشاره می‌شود که انبیا از آن خبر داده‌اند و شمس تبریز به عنوان خسرو عهد معرفی می‌شود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.
غزل شمارهٔ ۹۷۵
آتش اَفکَنْد در جهان جمشید
از پَسِ چار پَرده چون خورشید
خُنُک او را که شُد بِرِهنه زِ بود
وایْ آن را که جُست سایه بید
دلْ سپید است و عشق را رو سُرخ
زان سپیدی که نیست سُرخ و سپید
عشقْ ایمِن وَلایتی‌ست چُنانْک
تَرس را نیست اَنْدَر او امید
هر حَیاتی که یک دَمَش عُمر است
چون بَرآیَد زِ عشقْ شُد جاوید
یک عروسی‌ست بر فَلَک که مَپُرس
وَرْ بِپُرسی بِپُرس از ناهید
زین عروسی خَبَر نداشت کسی
آمدند اَنْبیا به رَسمِ نَوید
شَمسِ تبریز خُسروِ عَهْد است
خُسروان را هَله به جان بِخَرید
از پَسِ چار پَرده چون خورشید
خُنُک او را که شُد بِرِهنه زِ بود
وایْ آن را که جُست سایه بید
دلْ سپید است و عشق را رو سُرخ
زان سپیدی که نیست سُرخ و سپید
عشقْ ایمِن وَلایتی‌ست چُنانْک
تَرس را نیست اَنْدَر او امید
هر حَیاتی که یک دَمَش عُمر است
چون بَرآیَد زِ عشقْ شُد جاوید
یک عروسی‌ست بر فَلَک که مَپُرس
وَرْ بِپُرسی بِپُرس از ناهید
زین عروسی خَبَر نداشت کسی
آمدند اَنْبیا به رَسمِ نَوید
شَمسِ تبریز خُسروِ عَهْد است
خُسروان را هَله به جان بِخَرید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
