هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی و شیرینی معشوق سخن می‌گوید و او را به عنبر و مشک تشبیه می‌کند. شاعر همچنین از عشق و فنا در راه معشوق صحبت می‌کند و به ستایش شمس تبریزی می‌پردازد.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و مفاهیم عمیق نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
غزل شمارهٔ ۹۷۶
خُسروانی که فِتْنه‌ای چینید
فِتْنه بَرخاست هیچ نَنْشینید
هم شما هم شما که زیبایید
هم شما هم شما که شیرینید
هَمچو عَنْبَر حَمایلیم همه
بر بَرِ سیمِتان که مُشْکینید
نشوم شاد اگر گُمان دارم
که گَهی شاد و گاهْ غَمگینید
در صَفایِ میِ نَهان دیدیم
که شما چون کَدویِ رَنگینید
شاهِدانِ فَنا شما جُمله
با لَبِ لَعْل و جانِ سنگینید
بل که بر اسبِ ذوق و شیرینی
تا اَبَد خوش نشسته در زینید
تبریزی شوید اگر در عشق
بَنده شَمسِ مِلَّت و دینید
فِتْنه بَرخاست هیچ نَنْشینید
هم شما هم شما که زیبایید
هم شما هم شما که شیرینید
هَمچو عَنْبَر حَمایلیم همه
بر بَرِ سیمِتان که مُشْکینید
نشوم شاد اگر گُمان دارم
که گَهی شاد و گاهْ غَمگینید
در صَفایِ میِ نَهان دیدیم
که شما چون کَدویِ رَنگینید
شاهِدانِ فَنا شما جُمله
با لَبِ لَعْل و جانِ سنگینید
بل که بر اسبِ ذوق و شیرینی
تا اَبَد خوش نشسته در زینید
تبریزی شوید اگر در عشق
بَنده شَمسِ مِلَّت و دینید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۷۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
