هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی اهمیت استفاده از فرصت‌ها و لذت بردن از چیزها در زمان مناسب است. شاعر توصیه می‌کند که نان را وقتی تازه است بخوریم، قبل از آنکه کهنه شود و گرد بر آن بنشیند. همچنین، او به گذرا بودن زندگی و مرگ اشاره می‌کند و این که باید از لحظات لذت برد، زیرا همه چیز زودگذر است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و استفاده از استعاره‌های پیچیده در شعر، ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. این متن بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالانی است که توانایی درک مفاهیم انتزاعی و فلسفی را دارند.

غزل شمارهٔ ۹۸۱

شعرِ من نانِ مصر را مانَد
شب بر او بُگْذرد نَتانی خورْد

آن زَمانَش بِخور که تازه بُوَد
پیش از آن که بَرو نِشینَد گَرد

گَرمْسیرِ ضَمیرْ جایِ وِیْ است
می بِمیرد دَرین جهانْ از بَرد

هَمچو ماهی دَمی به خُشک طَپید
ساعتی دیگرش بِبینی سَرد

وَرْ خوری بر خیالِ تازگی اَش
بَسْ خیالاتْ نَقْش باید کرد

آنچه نوشی خیالِ تو باشد
نَبُوَد گفتنِ کُهَن ای مَرد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۸۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۸۲
نظرها و حاشیه ها
عباس خوش عمل کاشانی
۱۴۰۱/۱/۷ ۰۸:۵۹

نان مصر چه خصوصیتی دارد که مولانا باید به آن اشاره کند؟در هر جا دیده ام نان مصر نوشته اند.این غلط است.«نان عصر» درست است.