هوش مصنوعی:
این متن به بررسی ارزش و جایگاه عقل در مقابل ایمان و عشق الهی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که عقل و دانش دنیوی در برابر لذت و حقیقت دین ناچیز است و حتی اگر همه عقل‌ها جمع شوند، باز هم قادر به درک کامل حقیقت الهی نخواهند بود. همچنین، تأکید می‌شود که هر کس به این دریای حقیقت روی آورد، فارغ از گذشته‌اش، می‌تواند به مقام والایی دست یابد.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۹۸۷
هر کِه را ذوقِ دین پدید آید
شَهْدِ دنیاشْ کِی لَذیذ آید؟
آنچُنان عقل را چه خواهی کرد
که نِگوسارِ یک نَبیذ آید؟
عقلْ بِفْروش و جُمله حیرت خَر
که تو را سود ازین خَرید آید
نه ازان حالتی‌ست ای عاقل
که دَرو عقلِ کَس پَدید آید
نشود باز این چُنین قُفلی
گَر همه عقل‌ها کلید آید
گر دَرآیَند ذَرّه ذَرّه به بانگ
آن همه بانگْ ناشنید آید
چه شود بیش و کَم ازین دریا
بَنده گَر پاک وگَر پَلید آید
هر کِه رو آوَرَد بدین دریا
گَر یَزید است بایَزید آید
شَهْدِ دنیاشْ کِی لَذیذ آید؟
آنچُنان عقل را چه خواهی کرد
که نِگوسارِ یک نَبیذ آید؟
عقلْ بِفْروش و جُمله حیرت خَر
که تو را سود ازین خَرید آید
نه ازان حالتی‌ست ای عاقل
که دَرو عقلِ کَس پَدید آید
نشود باز این چُنین قُفلی
گَر همه عقل‌ها کلید آید
گر دَرآیَند ذَرّه ذَرّه به بانگ
آن همه بانگْ ناشنید آید
چه شود بیش و کَم ازین دریا
بَنده گَر پاک وگَر پَلید آید
هر کِه رو آوَرَد بدین دریا
گَر یَزید است بایَزید آید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
