هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از نور ازلی و قدرت معنوی سخن می‌گوید. شاعر از خواننده می‌خواهد که به زیبایی‌های طبیعت و زندگی توجه کند و از تاریکی‌ها و جفاها دوری کند. او از قدرت شفابخش و حیات‌بخش سخن می‌گوید و از خواننده می‌خواهد که با شکستن خمار و تاریکی، به سوی نور و حیات ابدی حرکت کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۹۹۳
زان اَزَلی نور که پَروَرده‌اند
در تو زیادت نَظَری کرده‌اند
خوش بِنِگَر در همه خورشیدوار
تا بِگُذارند که اَفْسُرده‌اند
سویِ درختان نِگَر ای نوبهار
کَزْ دیِ دیوانه بِپَژمُرده‌اند
لَب بِگُشا هَیکلِ عیسی بِخوان
کَزْ دَمِ دَجّالِ جَفا مُرده‌اند
بِشْکَن امروز خُمارِ همه
کَزْ مِی تو چاشنی‌یی بُرده‌اند
دَردِهْ تِریاقِ حَیاتِ اَبَد
کین هَمِگان زَهرِ فَنا خورده‌اند
هَمچو سَحَر پَرده شب را بِدَر
کاین همه مَحجوبِ دو صد پَرده‌اند
بَس کُن و خاموش مَشو صدزبان
چون که یکی گوشْ نیاورده‌اند
در تو زیادت نَظَری کرده‌اند
خوش بِنِگَر در همه خورشیدوار
تا بِگُذارند که اَفْسُرده‌اند
سویِ درختان نِگَر ای نوبهار
کَزْ دیِ دیوانه بِپَژمُرده‌اند
لَب بِگُشا هَیکلِ عیسی بِخوان
کَزْ دَمِ دَجّالِ جَفا مُرده‌اند
بِشْکَن امروز خُمارِ همه
کَزْ مِی تو چاشنی‌یی بُرده‌اند
دَردِهْ تِریاقِ حَیاتِ اَبَد
کین هَمِگان زَهرِ فَنا خورده‌اند
هَمچو سَحَر پَرده شب را بِدَر
کاین همه مَحجوبِ دو صد پَرده‌اند
بَس کُن و خاموش مَشو صدزبان
چون که یکی گوشْ نیاورده‌اند
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
