هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق به معشوق و فداکاری برای او سخن می‌گوید. او زیبایی‌های طبیعت و معشوق را ستایش می‌کند و از فنا و بقا در عشق صحبت می‌کند. شاعر همچنین از بی‌قراری و انتظار برای شنیدن سخنی از معشوق می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعری قدیمی ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.
غزل شمارهٔ ۱۰۱۱
میرِ خوبان را دِگَر مَنشورِ خوبی دَررَسید
در گُل و گُلزار و نَسرین، روحِ دیگر بَردَمید
با مَلیحًا زادَهُ الرَّحمنُ اِحساناً جَدید
یا مُنیرًا زادَهُ نُورٌ عَلی نورٍ مَزید
خوشتَر از جان خود چه باشد؟ جان فِدایِ خاکِ تو
خوبتَر از ماه چِه بوَد؟ ماه در تو ناپَدید
کُلُّ ذِی رُوحٍ یُفدّی فی هَواکَ رُوحَهُ
کُلُّ بُستان انیق من جناک مُستفید
لستُ اُنکر ما ذکرتُم البقاءُ فی الفنا
کُلُّ مَن اَبدی جَمیلاً لَیسَ یَبعُد اَن یُعید
این مَلولی می‌کَشَد جان را که چیزی تو بگو
هیچ کَس را کَش گَریبان از گِزافه کِی کَشید؟
در گُل و گُلزار و نَسرین، روحِ دیگر بَردَمید
با مَلیحًا زادَهُ الرَّحمنُ اِحساناً جَدید
یا مُنیرًا زادَهُ نُورٌ عَلی نورٍ مَزید
خوشتَر از جان خود چه باشد؟ جان فِدایِ خاکِ تو
خوبتَر از ماه چِه بوَد؟ ماه در تو ناپَدید
کُلُّ ذِی رُوحٍ یُفدّی فی هَواکَ رُوحَهُ
کُلُّ بُستان انیق من جناک مُستفید
لستُ اُنکر ما ذکرتُم البقاءُ فی الفنا
کُلُّ مَن اَبدی جَمیلاً لَیسَ یَبعُد اَن یُعید
این مَلولی می‌کَشَد جان را که چیزی تو بگو
هیچ کَس را کَش گَریبان از گِزافه کِی کَشید؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۱۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
