هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به مفاهیمی مانند عشق، روح، قیامت، و تحولات جهان می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند نزدیکی و دوری، گذر زمان، ظهور حق، و تحولات روحانی سخن می‌گوید. در این شعر، مفاهیمی مانند عشق به عنوان حاکمی عادل، ظهور دولت حق، و تحولات جهان از ظلم به عدالت مطرح شده‌اند.
رده سنی:
18+
این متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۰۱۲
یا شَبَهَ الطَّیفِ لی، اَنتَ قَریبٌ بَعید
جُملَهُ اَرواحِنا، تغَمِسُ فیما تُرید
نوبَتِ آدم گُذشت، نوبَتِ مُرغان رَسید
طَبلِ قیامت زدند، خیز که فرمان رَسید
اَنتَ لَطیفُ الفَعال، اَنتَ لَذیذُ المَقال
اَنتَ جَمالُ الکَمال، زِدتَ فَهَل مِن مَزید؟
از پَسِ دورِ قَمَر، دولت بُگشاد دَر
دَلق بُرون کُن زِ سَر، خِلعَتِ سُلطان رَسید
جاءَ اَوانُ السُّرور، زالَ زَمانُ الفُتُور
لَیس لَدَنیا غُروُر، یا سَنَدی لا تَحید
دیو و پَری داشت تَخت، ظُلم از آن بود سَخت
دیو رَها کرد رَخت، چَترِ سُلَیمان رَسید
هَل طَرَبٌ یا غُلام؟ فَاملا کَاسَ المُدام
اَنتَ بِدارِ السَّلام ساکِنُ قَصرٍ مَشید
عشقْ چه خوش حاکِمیست، ظالِم و بی‌قول نیست
حاجَتِ لاحَوْل نیست، دیوِ مُسلمان رَسید
یا لُمَعَ المَشرِقِ، مِثلَکَ لَم یُخلَقِ
خُذ بِیَدی، اَرتَقی نَحَوَکَ اَنتَ المَجید
عاشق از دست شُد، نیست شُد و هست شُد
بُلبُلِ جان مَست شُد، سویِ گُلِستان رَسید
پَرده بَرانداخت حور، جُمله جهان هَمچو طور
زیر و زَبَر بَست نور، موسیِ عِمران رَسید
هر چه خیالِ نِکوست، عشق هَیولایِ اوست
صورت از رَشکِ حَق، پَرده گَرِ جان رَسید
هست تَنَت چون غُبار، بر سَرِ بادی سَوار
چونک جُدا گشت باد، خاک به ماچان رَسید
اِعلَم اَنَّ الغُبار، مُرتَفِعٌ بِالرّیاح
مِثلُ هَوی اِختَفی، وَسطَ صِیاحٍ شَدید
یا شَبَهَ الطَّیفِ لی، اَنتَ قَریبٌ بَعید
جُملَهُ اَرواحِنا، تغَمِسُ فیما تُرید
جُملَهُ اَرواحِنا، تغَمِسُ فیما تُرید
نوبَتِ آدم گُذشت، نوبَتِ مُرغان رَسید
طَبلِ قیامت زدند، خیز که فرمان رَسید
اَنتَ لَطیفُ الفَعال، اَنتَ لَذیذُ المَقال
اَنتَ جَمالُ الکَمال، زِدتَ فَهَل مِن مَزید؟
از پَسِ دورِ قَمَر، دولت بُگشاد دَر
دَلق بُرون کُن زِ سَر، خِلعَتِ سُلطان رَسید
جاءَ اَوانُ السُّرور، زالَ زَمانُ الفُتُور
لَیس لَدَنیا غُروُر، یا سَنَدی لا تَحید
دیو و پَری داشت تَخت، ظُلم از آن بود سَخت
دیو رَها کرد رَخت، چَترِ سُلَیمان رَسید
هَل طَرَبٌ یا غُلام؟ فَاملا کَاسَ المُدام
اَنتَ بِدارِ السَّلام ساکِنُ قَصرٍ مَشید
عشقْ چه خوش حاکِمیست، ظالِم و بی‌قول نیست
حاجَتِ لاحَوْل نیست، دیوِ مُسلمان رَسید
یا لُمَعَ المَشرِقِ، مِثلَکَ لَم یُخلَقِ
خُذ بِیَدی، اَرتَقی نَحَوَکَ اَنتَ المَجید
عاشق از دست شُد، نیست شُد و هست شُد
بُلبُلِ جان مَست شُد، سویِ گُلِستان رَسید
پَرده بَرانداخت حور، جُمله جهان هَمچو طور
زیر و زَبَر بَست نور، موسیِ عِمران رَسید
هر چه خیالِ نِکوست، عشق هَیولایِ اوست
صورت از رَشکِ حَق، پَرده گَرِ جان رَسید
هست تَنَت چون غُبار، بر سَرِ بادی سَوار
چونک جُدا گشت باد، خاک به ماچان رَسید
اِعلَم اَنَّ الغُبار، مُرتَفِعٌ بِالرّیاح
مِثلُ هَوی اِختَفی، وَسطَ صِیاحٍ شَدید
یا شَبَهَ الطَّیفِ لی، اَنتَ قَریبٌ بَعید
جُملَهُ اَرواحِنا، تغَمِسُ فیما تُرید
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
