هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی و جمال دوست سخن می‌گوید و خود و همراهانش را معاشران دولت و بلندمرتبه می‌داند. او از ساقی ماه‌روی می‌خواهد که ساغر شراب به دستشان دهد و از عشق و جمال دوست سخن می‌راند. شاعر همچنین به قربانی کردن گاو و شتر برای برادران اشاره می‌کند و در نهایت از انجیرفروش و انجیرفروشی به عنوان نمادی از سادگی و زیبایی یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و شعری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند قربانی کردن و استفاده از شراب ممکن است نیاز به تفسیر و توضیح داشته باشد که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.
غزل شمارهٔ ۱۰۵۶
اَنْجیرفروش را چه بهتر
اَنْجیرفروشی ای برادر
ماییم مُعاشرانِ دولَت
هین بر کَفِ ما نَهید ساغَر
ای ساقیِ ماه رویِ زیبا
ای جُمله مُرادِ تو مُیَسَّر
از رویِ تو تابْ یافت خورشید
وَزْ بالِ تو بَرپَرید جعفر
ماییم بَلایِ دِیْ چَشیده
چون باغْ زِ زَخمِ دِیْ مُزَعْفَر
بِشْنو زِ بهارِ نو سَقاهُم
در جامْ کُن آن شرابِ اَحْمَر
لوحِ دل را زِ غَمْ فُروشوی
ای شاهِ مُطَهَّر مُطَهَّر
ای تو همه را وَلیِّ نِعْمَت
بر ما زِ همه کسان فُزون تَر
در سایه‌اَت ای درختِ طوبی
ما راست سَعادتِ مُکَرَّر
بر عشق و جَمالِ دوست وَقْفیم
وَزْ جُمله کارها مُحَرَّر
بر هر کِه گُزید خِدمَتِ تو
شُد مَنْصِبِ سَلطَنت مُقَرَّر
آن کَس که بُوَد مُریدِ خورشید
چون نَبْوَد هَمچو مَهْ مُنَوَّر؟
مَخْمور شُدند قوم و تشنه
دَردِهْ میْ و زین حَدیث بُگْذر
جان را بِدِه از مُزَوَّره‌ی خویش
تا نَبْوَد صِحَّتَش مُزَوَّر
یک قوم هَمی‌رَسَند مِهْمان
امروزْ مُقَدَّم و مُوخَّر
ما گاو و شُتُر کُنیم قُربان
از بَهرِ قُدومِ هر برادر
چه گاو؟ که می‌سِزَد به قُربان
از بَهرِ مُبَشِّر آن مُبَشَّر
تو نیز شُتُردلی رَها کُن
اُشْتُرواری فِرَست شِکَّر
شِکَّر گفتم قَدَح نگفتم
در نُقْل بُوَد نَبیذْ مُضْمَر
وَرْ این نکُنی خَموش گردم
دانی چه کُنم خَموشی اَنْدر
اَنْجیرفروش را چه بهتر
اَنْجیرفروشی ای برادر
اَنْجیرفروشی ای برادر
ماییم مُعاشرانِ دولَت
هین بر کَفِ ما نَهید ساغَر
ای ساقیِ ماه رویِ زیبا
ای جُمله مُرادِ تو مُیَسَّر
از رویِ تو تابْ یافت خورشید
وَزْ بالِ تو بَرپَرید جعفر
ماییم بَلایِ دِیْ چَشیده
چون باغْ زِ زَخمِ دِیْ مُزَعْفَر
بِشْنو زِ بهارِ نو سَقاهُم
در جامْ کُن آن شرابِ اَحْمَر
لوحِ دل را زِ غَمْ فُروشوی
ای شاهِ مُطَهَّر مُطَهَّر
ای تو همه را وَلیِّ نِعْمَت
بر ما زِ همه کسان فُزون تَر
در سایه‌اَت ای درختِ طوبی
ما راست سَعادتِ مُکَرَّر
بر عشق و جَمالِ دوست وَقْفیم
وَزْ جُمله کارها مُحَرَّر
بر هر کِه گُزید خِدمَتِ تو
شُد مَنْصِبِ سَلطَنت مُقَرَّر
آن کَس که بُوَد مُریدِ خورشید
چون نَبْوَد هَمچو مَهْ مُنَوَّر؟
مَخْمور شُدند قوم و تشنه
دَردِهْ میْ و زین حَدیث بُگْذر
جان را بِدِه از مُزَوَّره‌ی خویش
تا نَبْوَد صِحَّتَش مُزَوَّر
یک قوم هَمی‌رَسَند مِهْمان
امروزْ مُقَدَّم و مُوخَّر
ما گاو و شُتُر کُنیم قُربان
از بَهرِ قُدومِ هر برادر
چه گاو؟ که می‌سِزَد به قُربان
از بَهرِ مُبَشِّر آن مُبَشَّر
تو نیز شُتُردلی رَها کُن
اُشْتُرواری فِرَست شِکَّر
شِکَّر گفتم قَدَح نگفتم
در نُقْل بُوَد نَبیذْ مُضْمَر
وَرْ این نکُنی خَموش گردم
دانی چه کُنم خَموشی اَنْدر
اَنْجیرفروش را چه بهتر
اَنْجیرفروشی ای برادر
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
