هوش مصنوعی: این متن به توصیف حالات معنوی و عرفانی درویشان در هنگام سماع می‌پردازد. در این حالات، درویشان از هوش و حواس معمولی فراتر رفته و به حالتی از وجد و شور معنوی می‌رسند. متن به زیبایی حالات روحی و احساسات عمیق درویشان را به تصویر می‌کشد و از مفاهیمی مانند خروش از عرش، سرمستی و مستی معنوی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم خاص عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۰۵۷

دارد درویشْ نوشِ دیگر
وَنْدَر سَر و چَشمْ هوشِ دیگر

در وَقتِ سَماعْ صوفیان را
از عَرشْ رَسَد خُروشِ دیگر

تو صورتِ این سَماعْ بِشْنو
کیشان دارند گوشِ دیگر

صد دیگِ به جوش هست این جا
دارد درویشْ جوشِ دیگر

هم زانویِ آن کِه تُش نَبینی
سَرمَست زِ میْ فُروشِ دیگر

درویش زِ دوشْ باز مَست است
غیرِ شب و روز دوشِ دیگر

ماییم چو جانْ خَموش و گویا
حیران شُده در خَموشِ دیگر
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.