هوش مصنوعی:
این متن بیانگر احساسات و اعتراضات شاعرانه‌ای است که در آن گوینده از نادیده گرفته شدن و تحقیر شدن توسط دیگران شکایت می‌کند. او از این که دیگران او را به اشتباه متهم می‌کنند و به او بی‌احترامی می‌کنند، ناراحت است و از آنها می‌خواهد که به جای قضاوت نادرست، به دل او گوش دهند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق احساسی و اعتراضی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌ها و مفاهیم پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر دیده می‌شود.
غزل شمارهٔ ۱۰۵۹
گفتی که زیان کُنی زیانْ گیر
گفتی که تو مُلْحِدی چُنانْ گیر
گفتی که تو روبَهی نِهْ‌‌‌یی شیر
ما را سَقَطِ همه سَگانْ گیر
گفتی که زِ دلْ خَبَر نداری
ای مونیسی دل مرا زبانْ گیر
گفتی که تو مُلْحِدی چُنانْ گیر
گفتی که تو روبَهی نِهْ‌‌‌یی شیر
ما را سَقَطِ همه سَگانْ گیر
گفتی که زِ دلْ خَبَر نداری
ای مونیسی دل مرا زبانْ گیر
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۵۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
