هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از ساقی می‌خواهد باده‌ای بیاورد که غم را از دل بزداید و عشق و مستی را به ارمغان آورد. شاعر از ساقی می‌خواهد که باده‌ای بیاورد که از دل جوشیده باشد و همه را به سوی گلزار و شادی هدایت کند. همچنین، شاعر از شمس تبریز می‌خواهد که دولت را بپذیرد و اندک و بسیار را بیاورد.
رده سنی:
18+
این متن شامل مفاهیم عرفانی و عشقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب و مستی ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۱۱۰۸
ساقیا باده چون نار بیار
دَفْعِ غم را تو زِ اَسْرار بیار
باده‌یی را که زِ دل می‌جوشَد
زود ای ساقیِ دِلْدار بیار
کافِرِ عشق بیا باده بِبین
نیست شو در می و اِقْرار بیار
ساقیا دستِ همه مَستان گیر
همچُنان جانِبِ گُلْزار بیار
پیشِ این شاهِدِ ما خوبان را
گَردنِ بسته زِ بُلْغار بیار
مومنان را همه عُریان کردی
گِروی نیز زِ کُفّار بیار
شَمسِ تبریز بگو دولت را
بِپَذیر اندک و بسیار بیار
دَفْعِ غم را تو زِ اَسْرار بیار
باده‌یی را که زِ دل می‌جوشَد
زود ای ساقیِ دِلْدار بیار
کافِرِ عشق بیا باده بِبین
نیست شو در می و اِقْرار بیار
ساقیا دستِ همه مَستان گیر
همچُنان جانِبِ گُلْزار بیار
پیشِ این شاهِدِ ما خوبان را
گَردنِ بسته زِ بُلْغار بیار
مومنان را همه عُریان کردی
گِروی نیز زِ کُفّار بیار
شَمسِ تبریز بگو دولت را
بِپَذیر اندک و بسیار بیار
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
