هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و از تأثیرات این عشق بر جهان و اطرافیان پرسش می‌کند. شاعر از ناشناخته بودن اسرار عشق و ناتوانی دیگران در درک آن صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات ادبی کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۱۱۰

از لبِ یارْ شِکَر را چه خَبَر؟
وَزْ رُخَشْ شَمس و قَمَر را چه خَبَر؟

با دَمَش بادِ بهاری چه زَنَد؟
وَزْ قَدَشْ سَرو و شَجَر را چه خَبَر؟

گَر جهان زیر و زَبَر گشت از او
عاشقِ زیر و زَبَر را چه خَبَر؟

چون که جانْ مَحْرَمِ اَسْرارَش نیست
از رَهَشْ اَهلِ خَبَر را چه خَبَر؟

گَر چه نرگس نِگَران است به باغ
از چَمَنْ نرگس تَر را چه خَبَر؟

گفته هر قوم هم از مَستیِ خویش
که زِ ما قومِ دِگَر را چه خَبَر؟

گفت چونیّ و دلِ تو چون است
از دلْ این خسته جِگَر را چه خَبَر؟

با مَلِکْ تاج و کَمَر گَر به هم اَند
از مَلِکْ تاج و کَمَر را چه خَبَر؟

کَم کُن این ناله که کَس واقِف نیست
ز آهِ عُشّاقْ سَحَر را چه خَبَر؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.