هوش مصنوعی:
این متن به توصیف یک سخنران دانا و هوشمند بر روی منبر می‌پردازد که سخنانش روشن‌گر و رهایی‌بخش است. سخنان او مانند نردبانی به سوی آسمان است و از طریق صنعت زبانی، شنوندگان را از تاریکی و حبس خاکدان رها می‌کند. متن همچنین به قدرت کلام و تأثیر آن بر روح و روان انسان اشاره می‌کند و بر این نکته تأکید دارد که معجزه هر پیامبری در زمان خود مشهور بوده است. در نهایت، متن اشاره می‌کند که این منبر و سخنران در درون هر فردی وجود دارد، اما بسیاری در کشف آن کوتاهی می‌کنند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۱۱۲
بر مِنْبَرست این دَم مُذَکَّر مُذَکَّر
چون چَشمه رَوانه مُطَهِّر مُطَهِّر
بر مِنْبَری بُلندی دانای هوشْمندی
بر پایِ مِنْبَرِ او مُکَرِّر مُکَرَّر
هر لَفْظِ او جهانی روشَن چو آسْمانی
بُگْشاده در بیانی مُقَرِّر مُقَرَّر
زین گونه دَرگُشایی داده تو را رَهایی
از حَبْس خاکْدانی مُکَدِّر مُکَدَّر
بِنْهاده نَردبانی از صَنْعَتِ زبانی
بر بام آسْمانی مُدَوِّر مُدَوَّر
نور از دَرونِ هیزُم بیرون کَشید آتش
آتش زِ خود نَیامَد مُنَوِّر مُنَوَّر
آتش به فِعْلِ مَردم زاید زِ سنگ و آهن
وَ اخْتَر به اَمرْ زایَد مُدَبِّر مُدَبَّر
مَر هر پَیَمْبری را بوده‌ست مُعْجِزِ نو
چون نیست مُعجزه‌یْ او مُشَهّر مُشَهَّر؟
مسعود ازوست نَحْسی فردوسْ ازوست حَبْسی
مَحکومْ ازوست نَفْسی مُزَوِّر مُزَوَّر
این مِنْبَر و مُذَکِّر در نَفْسِ توست در سِر
امّا درین طَلَب تو مُقَصِّر مُقَصَّر
چون چَشمه رَوانه مُطَهِّر مُطَهِّر
بر مِنْبَری بُلندی دانای هوشْمندی
بر پایِ مِنْبَرِ او مُکَرِّر مُکَرَّر
هر لَفْظِ او جهانی روشَن چو آسْمانی
بُگْشاده در بیانی مُقَرِّر مُقَرَّر
زین گونه دَرگُشایی داده تو را رَهایی
از حَبْس خاکْدانی مُکَدِّر مُکَدَّر
بِنْهاده نَردبانی از صَنْعَتِ زبانی
بر بام آسْمانی مُدَوِّر مُدَوَّر
نور از دَرونِ هیزُم بیرون کَشید آتش
آتش زِ خود نَیامَد مُنَوِّر مُنَوَّر
آتش به فِعْلِ مَردم زاید زِ سنگ و آهن
وَ اخْتَر به اَمرْ زایَد مُدَبِّر مُدَبَّر
مَر هر پَیَمْبری را بوده‌ست مُعْجِزِ نو
چون نیست مُعجزه‌یْ او مُشَهّر مُشَهَّر؟
مسعود ازوست نَحْسی فردوسْ ازوست حَبْسی
مَحکومْ ازوست نَفْسی مُزَوِّر مُزَوَّر
این مِنْبَر و مُذَکِّر در نَفْسِ توست در سِر
امّا درین طَلَب تو مُقَصِّر مُقَصَّر
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
