هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر احساسات عمیق و وابستگی روحی به معشوق است. شاعر از عشق به عنوان منبع آزادی در بندگی یاد می‌کند و از بیداد و داد در عشق سخن می‌گوید. متن پر از تضادهای معنایی مانند آباد و ویران، بندگی و آزادی، داد و بیداد است که نشان‌دهنده‌ی حالات پیچیده‌ی عاشقانه و عرفانی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از تضادها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۱

ای زتو خرّم دل آباد ما
وز تو غمگین خاطر ناشاد ما

عشق تو آزادی در بندگی
بندهٔ تو گردن آزاد ما

ای گشاد بندهای بسته تو
بستهٔ تو بند ما در زاد ما

ای زتو آباد دلهای خراب
وی زتو ویران دل آباد ما

ای که هستی در دل ما روز و شب
وقت جوش لطف میکن یاد ما

داد تو بر عاشقان بیداد کرد
داد بیداد تو آخر دادما

دادما بیداد مااز داد تست
ای اسیر داد تو بیداد ما

شکوه ها داریم از بیداد خود
داد ما ده داد ما ده داد ما

از تو میجوئیم در عشقت مدد
ای زتو در هر غم استمداد ما

فیض ا زتو هم پناه آرد بتو
ا ی بتو خوش خاطر ناشاد ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.