هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های معشوق می‌پردازد و از ویژگی‌های ظاهری و رفتاری او مانند رخسار زیبا، قد دل‌آرا، زلف دلاویز، چشمان شهلایی، لب مرجان‌گونه و رفتار جذابش سخن می‌گوید. همچنین تأثیر این زیبایی‌ها بر دیگران و ایجاد شور و اشتیاق در آنها را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و توصیفات احساسی است که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین درک برخی از استعاره‌ها و تشبیهات موجود در شعر ممکن است برای کودکان دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۴

چنین رخسار زیبائی که دیده است
چنین قد دل آرائی که دیده است

چنین زلف دلاویز و کمندی
فتاده بر سراپائی که دیده است

کمانی را که تیرانداز باشد
نگاه چشم شهلائی که دیده است

چنین چشمی که خلقی بیخود و مست
فکنده هر یکی جائی که دیده است

بدشنامی برد چندین دل از کار
چنین لعل شکر خائی که دیده است

لبش مرجان دهان پر درّ و گوهر
بغایت تنگ دریائی که دیده است

قیامت میشود چون میخرامد
چنین رفتار و بالائی که دیده است

دو عالم میشود روشن ز رویش
چنین خورشید سیمائی که دیده است

بغیر از فیض در پروانه دل
چنین آشوب و غوغائی که دیده است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.