هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر طبیعت مانند نسیم بهار، خورشید، آفتاب تموز و گلزار، شادی و نشاط را توصیف می‌کند. همچنین از پرندگانی مانند فاخته، بلبل و طوطی و از ماهیان دریا برای بیان این شادی استفاده شده است. در ادامه، متن به ستایش خداوند و پیامبر اسلام و یارانش می‌پردازد و با اشاره به مصر و نیشکر، به زیبایی و شیرینی کلام اشاره می‌کند.
رده سنی: 12+ این متن به دلیل استفاده از مفاهیم عمیق مذهبی و ادبی، نیاز به درک و شناخت بیشتری از زبان و فرهنگ دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر پیچیده‌تر، آن را برای مخاطبان جوان‌تر که درک بهتری از ادبیات و مفاهیم انتزاعی دارند، مناسب می‌سازد.

غزل شمارهٔ ۱۱۴۰

بیامدیم دِگَربار چون نَسیمِ بهار
بَرآمدیم چو خورشیدْ با صد اِسْتِظْهار

چو آفتابِ تَموزیم رَغْمِ فَصلِ عَجوز
فَکَنده غُلغُل و شادی میانه گُلْزار

هزار فاخْته جویانِ ما که کو کوکو
هزار بُلبُل و طوطی به سویِ ما طَیّار

به ماهیانْ خَبَر ما رَسید در دریا
هزارْ موج بَرآوَرْد جوشِ دریابار

به ذاتِ پاکِ خدایی که گوش و هوش دَهَد
که در جهان نَگُذاریم یک خِرَدْ هُشیار

به مُصطفی و به هر چار یارِ فاضِلِ او
که پنج نوبَتِ ما می‌زنند در اَسْرار

بیامَدیم زِ مصر و دو صد قِطارِ شِکَر
تو هیچ کار مَکُن جُز که نیشِکَر مَفَشار

نَباتِ مصر چه حاجَت که شَمسِ تبریزی
دو صد نَبات بِریزَد زِ لَفْظِ شِکَّربار
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۳۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.