هوش مصنوعی: این متن بر اهمیت و ارزش عشق و عاشقی تأکید دارد و بیان می‌کند که عشق حقیقی بالاتر از همه چیز است. شاعر از بیداری عاشقان در میان خلق خواب‌زده، لذت دیدار معشوق، و تحمل رنج فراق سخن می‌گوید. همچنین، بهشت عاشقان را در دیدار یار و جهنم آنان را در فراق او می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند فراق و رنج عشق نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۹۰

کسی از عمر برخوردار باشد
که از عشق نگاری زار باشد

هوای دلبری ما پسند است
دو عالم را بهل ز اغیار باشد

بغیر عشق دل چیزی نخواهد
که غیر عشق بر دل بار باشد

خلایق جمله در خوابند الا
دو چشم عاشقان بیدار باشد

ز کوی دوست می‌آید نسیمی
کسی یابد که او هشیار باشد

کسی را کو ز عشقی برد بوئی
چه پروای گل و گلزار باشد

دلی راکو بود داغی ز عشقی
کیش با لاله یا گل کار باشد

کسی کو یافت ذوق لذت عشق
ز جنت گر زند دم عار باشد

بهشت دیگران گلزار باشد
بهشت ما رخ دلدار باشد

نعیم زاهدان حور و قصور است
نعیم عاشقان دیدار باشد

جحیم بی‌غمان دود است و آتش
جحیم ما فراق یار باشد

نه پیچم از بلای دوست گردن
که در عشق امتحان بسیار باشد

کسی را میرسد لاف محبت
که چشمش زار و دل افکار باشد

بهشت فیض باشد عشق جانان
ز اشگش تحتها الانهار باشد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.