هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالات مختلف افراد در رابطه با عشق، معرفت، دانش، معصیت و طاعت می‌پردازد. عاشقان در غم یار زارند، اهل معرفت در تماشای یارند، و منعمان پست و بی‌اعتبارند. اهل دانش در دو جهان برترند، اما دانانمایان اهل جهنم‌اند. اهل نخوت در روز قیامت خوارند و اهل معصیت شرمسار. اهل طاعت به اندازه رتبه‌شان در شمارند و فیض در گفت‌وگوی یارانش است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی مفاهیم مانند معصیت، جهنم و قیامت ممکن است برای کودکان یا نوجوانان کم‌سن نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۳۴۳

عاشقان محو یار میباشند
در غم عشق زار می‌باشند

از برون گر شکفته و خندان
در درون سوگوار می‌باشند

آنجماعت کز اهل معرفتند
در تماشای یار می‌باشند

منعمان در شمار روز شمار
پست و بی‌اعتبار می‌باشند

در دو کون اهل دانش و بینش
در شمار خیار می‌باشند

قوم دانا نمای اهل جدل
در جزا اهل نار می‌باشند

اهل نخوت بروز رستاخیز
زار و پامال و خوار می‌باشند

آنگروهی که اهل معصیتند
نزد حق شرمسار می‌باشند

اهل طاعت بقدر رتبه خود
هر یکی در شمار می‌باشند

فیض در گفت‌وگوی یارانش
همه در کار و بار می‌باشند
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۴۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.