۳۱۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۵۵

از آن مَقام که نَبْوَد گُشاد زود گُذَر
بُرو به سوی خریدارِ خویش هَمچون زَر

درخت اگر مُتِحَرِّک شُدی زِ جایْ به جا
نه رَنجِ اَرّه کَشیدی نه زَخْم‌های تَبَر

زمانْ چو حاکِمِ توست و مَکانْ چو مَعْبَرِ تو
مَکانِ نیکْ گُزین و زمانْ نِکو بِنْگَر

چُنان شَوی که مکان و زمان و اَهلِ زمان
دِگَر نَتانَد کردن به فِعْل در تو اَثَر

تو تیره گردی از شبْ چو آینه‌یْ گَردون
نه زَردْرویِ خَزان گَردی از هوا چو شَجَر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۵۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.