۳۲۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۴۴۵

فروغ نور جمال تو در دل بیدار
ز دود ز آینه کون ظلمت اغیار

بسوخت غیر سراسر در آتش غیرت
منادی لمن الملک واحد قهار

چو سیل قهر جلال احد هجوم آرد
چه چاره جز که بجولان او رود اغیار

بساحت جبروتش کجا رسد اوهام
چو عقل را ملکوتش ببسته راه گذار

شروق نور ازل شد چو در دلی تابان
ز اهل دل برباید بصیرت و ابصار

چه‌سان توان بجمالی نظر توان افکند
که صف کشیده پی دور باش او انوار

کند طلوع چه خورشید ما حی الاعیان
چه جای نور سنا برق بذهب الابصار

چه دست باز شود عز فرد بی‌پایان
کجا بماند از اغیار در جهان آثار

ثنای او مشنو فیض خرز گفتهٔ او
که نیست درد و جهان غیر ذات او دیار
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.