هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از زبان عاشقی است که در راه عشق می‌سوزد و می‌سازد. او از بی‌وفایی و جفا شکایت دارد، اما با امید به وصال و صفا، همچنان پایبند عشق است. شاعر از عشق الهی سخن می‌گوید و مخاطب را به سوختن و ساختن در این راه تشویق می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از عبارات مانند «در آتش ما شعله می‌زن» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا گمراه‌کننده باشد.

غزل شمارهٔ ۴۶۳

بیاد عشق ما میسوز و میساز
بدرد بی‌وفا میسوز و میساز

سفر دیگر مکن زینجا بجائی
در اقلیم بلا میسوز و میساز

چو پروانه بدل نوریت گرهست
بگرد شمع ما میسوز و می ساز

چو بلبل گر هوای باغ داری
درین گل زار ما میسوز و می ساز

دلت از جور ما گر تیره گردد
به امید صفا میسوز و می ساز

بحلوای وصالت گر امید است
درین دیک جفا میسوز و می ساز

گهی در آتش ما شعله میزن
بخوی تند ما میسوز و می ساز

گهی در فرقت ما صبر میکن
به امید لقا میسوز و می ساز

که از وصل خودش ما کام میجوی
درین نور و ضیا میسوز و می ساز

سر زلفم اگر در شستت آید
در آن دام بلا میسوز و می ساز

وفا از ما مجو ما را وفا نیست
درین جور و جفا میسوز و می ساز

کسان عشق بتان ورزندای فیض
تو در عشق خدا میسوز و میساز
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۶۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.