۴۰۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۵۹

عشقْ جان است عشقِ تو جانْ تَر
لُطفْ دَرمان واز تو دَرمانْ تَر

کافَری‌های زُلفِ کافَرِ تو
گشته زایْمان جُمله ایمانْ تَر

جانْ سِپُردن به عشقْ آسان است
وَزْ پِیِ عشقِ توست آسانْ تَر

همه مِهْمانِ خوانِ لُطْف تواَند
لیکْ این بَنده زاده مِهْمانْ تَر

بی تو هستند جُمله‌ بی‌سامان
لیک من‌ بی‌طَریق و سامانْ تَر

عشقِ تو کانِ دولت اَبَداست
لیکْ وَصلِ جَمالِ تو کانْ تَر

تیغِ هِنْدیِّ هَجْر بُرّان است
لیکْ هِنْدیِّ عشقْ بُرّانْ تَر

هر دلی چارپَرّه در پِیِ توست
دلِ ما صدپَراست و پَرّانْ تَر

دیدنِ تو به صد چو جانْ اَرْزان
عِوَضِ نیمْ جانَم اَرْزانْ تَر

گَر چه این چَرخْ نیکْ گَردان است
چَرخ اَفْلاکِ عشقْ گَردانْ تَر

همه زَ اَفْلاکِ عشقْ در تَرَسند
وان فَلَک در غَمِ تو تَرسانْ تَر

شَمسِ تبریز هِمَّتی می‌دار
تا شَوَم در تو من عَجَب دانْ تَر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۵۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.